หมุงหมิงคือดวงดาว ซึ่งเป็นของผม

หมุงหมิงคือแสงสว่างในใจผม
***

“ผมเฝ้ารอมาสิบปี มีชีวิตอยู่ด้วยความหวังว่าสักวันหนึ่ง…”

ท้ายประโยคขาดหาย ออยล์หันไปมองยังผู้พูดทันที

แววตาของออยล์เป็นคำถาม

“สักวันหนึ่งผมคงจะสมหวัง กับสิ่งที่หวังไว้บ้าง”

หมิงพูดจนจบ

“สิ่งที่หวังของครูหมิงคืออะไรล่ะครับ ?”

ออยล์ถาม ...อันที่จริงเขารู้คำตอบอยู่แล้ว

“ผมหวังว่าคำตอบของเราคงจะตรงกัน”

เป็นคำตอบเรียบง่าย แต่มันก็ทำให้ออยล์ถึงกับสะอึก

ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เคยลืมเรื่องของหมิง… ไม่เคยลืมได้ลงสักวัน

หมิงไม่ได้เป็น ‘รักแรก’ ของเขา แต่เป็น ‘คนแรก’ ที่เขารู้สึกรักจริง ๆ

ออยล์แปลกใจที่กระบอกตาของตนเองอยู่ดี ๆ ก็ร้อนผ่าว

อันที่จริงไม่บ่อยนักหรอกที่เขาจะเสียน้ำตาให้กับเรื่องอะไรง่ายดายโดยเฉพาะ ‘ความรัก’

ออยล์คิดว่ามันเป็นเพราะตัวเขาไม่เคยได้สัมผัสกับความรู้สึกรักที่แท้จริง จนกระทั่งพบกับหมิง ในตอนนั้นเองที่ความรู้สึกบางอย่างมันล้นปรี่ออกมา

ต่างคนต่างก็รัก แต่ทำไมคำรักมันพูดยากจัง ?

Ten Years Gone
บทที่ 1
บทที่ 2
บทที่ 3
บทที่ 4
บทที่ 5
บทที่ 6
บทที่ 7
บทที่ 8
บทที่ 9
บทที่ 10
ฯลฯ