ใครจะไปนึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องเรียนจะทำให้ผมกับทามะจังได้มามีความสัมพันธ์ฉันท์ครูศิษย์กัน สีหน้า ท่าทาง วิธีพูด ผมต้องคอยสอนสั่งโนว์ฮาวในการเป็น "พวกชีวิตสุขสม" ที่เคยเรียนรู้มาให้ ในขณะเดียวกันฮินามิยังคงทำอะไรลับๆ ล่อๆ ในแบบแม่นั่นไม่เลิก เราสองคนมีแนวทางในการแก้ปัญหาที่ตรงข้ามกัน เลยทำให้ร่วมมือกันไม่ได้จริงๆ ซะด้วย ทว่า "เพื่อเป้าหมายสำคัญแล้ว ถึงต้องบิดเบือนตัวเองก็ยอม" ไอ้วิธีการต่อสู้ที่ว่านี่น่ะ ใครบางคนเป็นคนสอนผมมาเองนี่หว่า

    ต้อนรับสมาชิกปาร์ตี้คนใหม่!? เลิฟคอเมดีพิชิตเกมชีวิตที่ประกาศสร้างเป็นอนิเม มาถึงเล่ม 5 แล้ว!

1.ถึงสเตตัสจะสูง แต่ผจญภัยด้วยมือเปล่ามันก็ลำบาก
2.พอมีตัวละครที่มีท่าพิเศษตรงกันข้ามกันอยู่ด้วยการต่อสู้ก็ราบรื่นขึ้น
3.พวกชาวบ้านเองก็มีชีวิตตามประสาของพวกชาวบ้าน
4.ความสำเร็จกับความล้มเหลวถูกคั่นกลางด้วยกระดาษแผ่นบางๆ
5.หากฝึกฝนด้วยอุปกรณ์สวมใส่เริ่มแรกไปเรื่อยๆส่วนใหญ่มักกลายเป็นดาบสุดแกร่ง
ฯลฯ