ในฐานะที่ "สามก๊ก" เป็นมหากาพย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจีน แต่ละตัวละครที่ต่อเสริมเติมแต่งนับจากประวัติศาสตร์จริงจนถึงพงศาวดารที่ "หลอกว้านจง" เสกสร้างจากบริบททางประวัติศาสตร์ ถึงจะแต่งเต้มด้วยคติหรืออคติเพียงใด ทุกตัวละครก็ยังคงความเป็นอมตะและยิ่งใหญ่มากกว่าความเป็นจริงเสมอ เว้นก็แต่ "ลกซุน" หนึ่งในขุนนางจากวุ๊ยก๊กที่ดูโนเนม ไร้ความยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะในพงศาวดารหรือประวัติศาสตร์ หากแต่ในความเป็นจริงนั้น "ลกซุน" คนนี้เองที่อยู่เบื้องหลังการพิชิตศึกมานักต่อนัก ด้วยนับแต่การพิชิตศึกของนักรบจากกลุ่มก๊กต่าง ๆ จนถึงมหาสงครามอย่าง "ศึกผาแดง" หัวหน้าก๊กซึ่งกว่าครึ่งตั้งตัวเป็นอ๋องได้ทำการรบราฆ่าฟัน หยิบใช้ทรัพยากรเริ่มจากขุนนาง-ขุนทหารจนถึงที่ปรึกษาใหญ่ บางคนรุ่งเรืองขึ้นมีอำนาจสูงสุดดังเช่นตระกูลโจ บางคนต้องพบจุดจบอย่างกวนอูแม้จะกาจเก่งในทางบู๊ก็ตาม แต่สุดท้ายบุรุษผู้แสดงความเป็นอัจฉริยะ กลับกลายเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นอย่างลกซุน ทีแรกคนในกลุ่มก๊กเดียวกันต่างไม่พอใจที่เขาขึ้นมาเป็นผู้บังคับบัญชา ทว่าต่อมาเขาได้ฝากฝีมือหลายต่อหลายครั้ง จนท้ายสุดก็สามารถดับชีวิต "เล่าปี่" ลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ

    หนังสือเล่มนี้ กล่าวถึงที่มาที่ไปของขุนนางและขุนทหารตามแต่ละก๊กต่าง ๆ กระทั่งบทบาทที่สำคัญของ "ลกซุน" ตัวละครที่ดูเหมือนจะห่างไกลจากชื่อเสียง แต่สุดท้ายกลับเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จในการศึกสงคราม ทั้งเป็นผู้ปิดฉากตัวละครใหญ่ ๆ หลายต่อหลายคน "วิถีแห่งอำนาจ ลกซุน" จึงเป็นหนังสือที่ชี้ให้เห็นถึงความสามารถของคนธรรมดา ที่แม้เบื้องแรกจะยังไม่มีบทบาทวาสนา แต่เมื่อใดที่เขาได้รับโอกาส ให้แสดงฝีมือจนเป็นที่ประจักษ์ ชื่อเสียงของลกซุนก็พลันขรจขจาย กระตุ้นให้มองเห็นว่าหากหยิบยื่นโอกาสให้สามัญมนุษย์ผู้มีฝีมือ ย่อมสร้างบทบาทและขับเคลื่อนสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

1. สิ้นซุนเซ็ก เริ่มซุนกวน
2. รากฐานซึนกวน
3. โลซก จูกัดกิ๋น
4. ที่ปรึกษาซุนกวน
5. สาแหรกลกซุน
6. สภาพหลังปี ค.ศ.200
7. ยุทธศาสตร์ แนวร่วม
8. ทำไมต้องเกงจิ๋ว
9. หนี้แค้นหองจอ
10. นายอำเภอลกซุน
ฯลฯ