ต่อจากงานรุ่นพี่อุตาฮะ งานภาพวาดของเอริริก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น งานทำเกมโดจินก็เป็นไปได้อย่างราบรื่น แต่นั้นก็ได้มีหลุมพลางที่มองไม่เห็นรออยู่... "นี่มันอะไรกัน!? นอกจากส่วนของซึนาริโอกับงานภาพอย่างอื่นก็แทบจะไม่กระดิกเลยนี่นา! จะทำยังไงกับ BGM ล่ะ !?" ลูกพี่ลูกน้อง มิจิรุ ที่กำลังหนีออกจากบ้านก็ได้เกลือกกลิ้งมายังบ้านของผมซึ่งกำลังกลุ้มกับปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่มิจิรุผู้ไม่ระมัดระวัง ในสมองของเธอไม่ได้เข้าใจเลยว่า การที่มาพักอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกำลังก่อปัญหาให้ผมอยู่นั้น...แต่เสียงบรรเลงทำนองกีต้าร์ของเธอนั้นได้ขโมยหัวใจของผมไป "มาทำเกมจีบสาวที่ดีที่สุดกันไหม?"  "...หา?" ต่อจากนี้ "การต่อสู่" ระหว่างสาวน้อยนักดนตรีผู้ที่ไม่ได้เป็นโอตาคุกับผมกำลังจะเปิดม่านขึ้น!!

บทที่ 1 ถ้าเป็นเลิฟคอมเมดี้ก็ควรจะมีฉากอาบน้ำสักหนึ่งฉากต่อเล่มนะครับ
บทที่ 2 จะว่าไปแล้วลูกพี่ลูกน้องมันแต่งงาน ฯลฯ
บทที่ 3 ฟังนะ? ห้ามสปอยล์นะ? แล้วตอนจบก็ตกใจด้วยนะ?
บทที่ 4 จะมาฝึกทำสคริปต์ให้เป็นภายในหนึ่งสัปดาห์ มันเป็นไปไม่ได้หรอก
บทที่ 5 เทคนิคการใช้ภาพพื้นหลังวนซ้ำไปมา ในการสร้างเกมนั้นเป็นสิ่งจำเป็นครับ
บทที่ 6 ถ้าใช้แผ่นป้ายเดียวกัน มันก็ยืมมุกมาใช้ได้ง่ายขึ้นแฮะ ดีจริง ๆ เลย
บทที่ 7 เดี๋ยว!? ไอ้บทสุดท้ายที่มีตัวละครใหม่สามตัวนี่มัน! (มิซากิ)

- บทส่งท้าย 1
- บทส่งท้าย 2