"โมโม่" เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผู้ทำหน้าที่ "รับฟัง" คำพูดทุกคำของทุกคนที่ทุกข์ใจ เพื่อให้ทุกคนสบายใจขึ้น แต่หลังจาก "ผู้ชายสีเทา" ผู้ปลุกกระแสการประหยัดเวลา ทุกคนก็ไม่มาหาโมโม่ เมืองที่เคยเต็มไปด้วยเสียงพูดคุย หัวเราะ หยอกล้อ กลายเป็นเมืองเครียดขรึม ทุกคนแข่งกันทำงาน หลงเหลือเพียงโมโม่ผู้ไม่ตกอยู่ภายใต้เงาร้ายสีเทา และต้องเป็นผู้หาทางออกของปัญหานี้ให้เจอ

    "โมโม่" เล่มนี้จะช่วยสะกิดให้เราเห็นคุณค่าของการชะลอจังหวะชีวิต และรู้จักเก็บเกี่ยวความสุขให้ตัวเองมากกว่ามุ่งหวังแต่ความสำเร็จลม ๆ แล้ง ๆ ที่ต้องแลกมาด้วยความโดดเดี่ยวและอ้างว้าง

ตอนที่ 1 : โมโม่และเพื่อนๆ
- บทที่ 1 เมืองใหญ่กับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
- บทที่ 2 คุณสมบัติพิเศษกับเหตุวิวาทธรรมดา
- บทที่ 3 พายุในนิยายที่กลายเป็นฝนจริง ๆ
ฯลฯ

ตอนที่ 2 : ผู้ชายสีเทา
- บทที่ 6 บัญชีตัวเลขผิด แต่คิดได้ลงตัว
- บทที่ 7 โมโม่ตามหาเพื่อนๆ และศัตรูมาเยือนถึงบ้าน
- บทที่ 8 ความฝันมากมายกับความกังวลใจสองสามเรื่อง
ฯลฯ

ตอนที่ 3 : ดอกไม้ชั่วโมง
- บทที่ 13 หนึ่งวันที่นั่นคือหนึ่งปีที่นี่
- บทที่ 14 ของกินเยอะแยะ แต่คำตอบนิดเดียว
- บทที่ 15 พบและพราก
ฯลฯ

- มีผู้อ่านสอบถามมาเป็นจำนวนมาก
- ฉบับแปลไทยขาดตลาดไปตั้งแต่ปี 2556
- นักเขียนได้ชื่อว่าเป็นนักเขียนแนวจินตนิมิตและบันเทิงคดีที่ดีที่สุดคนหนึ่งในศตวรรษที่ 20
- วอร์ชิงตันโพสต์ เคยให้ความเห็นไว้ว่า ไม่ค่อยเป็นวรรณกรรมเยาวชน ด้วยประเด็นที่ต้องอาศัยการตีความ น่าจะเหมาะกับคนทุกเพศทุกวัยมากกว่าเฉพาะเยาวชน
- เป็นวรรณกรรมที่มีอิทธิพลไปทั่วโลก แม้กระทั่งในแถบเอเชียที่ใกล้ชิดกับประเทศไทย เช่น ในญี่ปุ่นมีการนำคาแรกเตอร์ "ผู้ชายสีเทา" ไปเป็นคาแรกเตอร์ของตัวละครตอนหนึ่งใน เซลเลอร์มูน, มีการนำไปตั้งชื่อวงไอดอลเกาหลีวง Momoland ในประเทศเกาหลีใต้, เป็นแรงบันดาลใจในการวางคาแรกเตอร์ตัวละครของเรื่อง ฉันนี่แหละ...คิมซัมซุน ประเทศเกาหลีใต้ เป็นต้น