"ความตายอันแสนสุข" นวนิยายเรื่องแรกของ "อัลแบรต์ กามูส์" นักเขียนรางวัลโนเบลประจำปี ค.ศ.1957 ถือเป็นต้นร่าง ของ "คนนอก" นวนิยายชิ้นเอกที่โลกรู้จักกันดี บอกเล่าเรื่องราวและชะตากรรมของเสมียนชาวแอลจีเรีย ผู้ตกลงปลงใจสังหารชายพิการขาขาดทั้งสองข้างอย่างอำมหิต เพื่อจะได้มาซึ่งปัจจัยอันเอื้อให้ตนมีโอกาสก้าวไปสู่หนทางแห่งการสร้างความสุข แก่ชีวิตตามความคิดความหวัง กระนั้นเอาเข้าจริง ถึงแม้จะมีทั้งเงินและเวลา ทว่าบนเส้นทางมุ่งไปสู่ปรารถนาก็หาได้ราบรื่นเรียบร้อยด้วยดีไม่ เพราะต้องเผชิญทั้งนรกในใจที่ตามมาราวีจากคดีฆาตกรรม อีกทั้งไม่มีเพื่อนมิตรในขณะหลบลี้หนีหน้า ต้องโดดเดี่ยวอ้างว้าง ยังไม่พูดถึงว่าป่วยกระเสาะกระแสะนับแต่วันก่อเหตุอีกต่างหาก
   
    "อัลแบรต์ กามูส์" เขียนนวนิยายเรื่องนี้เมื่อสมัยอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ด้วยเหตุนี้มันจึงบันทึกภาพประทับความทรงจำอย่างซื่อตรงไว้หลายฉากด้วยกัน โดยเฉพาะทัศนียภาพในแอลจีเรียบ้านเกิด ยุโรปกลางที่เคยไปเห็นด้วยตาของตน รวมทั้งผู้คนที่เคยเกี่ยวข้องสัมพันธ์ กระทั่งได้รับการวินิจฉัยจากผู้เชี่ยวชาญ ว่าในส่วนของฉากและสถานที่นั้นนับเป็นอัตประวัติของตัวผู้ประพันธ์โดยแท้

- นวนิยายต้นร่าง "คนนอก" ของนักเขียนรางวัลโนเบล 1957