"ดอนกิโฆเต้ แห่งลามันซ่า ขุนนางต่ำศักดิ์นักฝัน" เล่มนี้ รัฐบาลแห่งราชอาณาจักรสเปน กระทรวงการต่างประเทศสเปน โดยสถานเอกอัครราชทูตสเปนในประเทศไทย ร่วมกับสำนักพิมพ์ผีเสื้อ จัดพิมพ์ในวาระครบรอบ 400 ปี ของฉบับภาษาสเปน ในโครงการแปลวรรณกรรมสำคัญของโลก อันเป็นโครงการ 50 ปี ระหว่างปี พ.ศ.2548-2598 ด้วยหวังว่า คนไทยจะมีโอกาสได้อ่านวรรณกรรมสำคัญของโลกจากภาษาของตน เท่าเทียมคนในชาติเพื่อนบ้านปัจจุบันนี้

    "ดอนกิโฆเต้" แห่งลามันช่า ขุนนางต่ำศักดิ์นักฝัน พิมพ์ครั้งแรกที่สเปนในปี ค.ศ. ๑๖๐๕ นับเป็นเรื่องน่าทึ่งที่นิยายอายุ ๔๐๐ ปีจะมีผู้คนอ่านจวบจนทุกวันนี้ ไม่เพียงเท่านั้น หนังสือเรื่องนี้ยังได้รับคำยกย่องว่าเป็น "นิยายดีที่สุดที่โลกนี้เคยมีมา" บ้างกล่าวว่า "ดอนกิโฆเต้" คือ "นิยายเรื่องแรกของโลก" 

    เนื้อเรื่องสนุกเพลิดเพลิน เป็นเรื่องตลกฮากลิ้งแสนรื่นเริง ตัวละครมีเสน่ห์ผูกใจ เป็นนิยายที่น่าหลงรัก เรื่องเริ่มจากการแนะนำตัวขุนนางต่ำศักดิ์ผู้พำนักในแคว้นลามันช่า เขาอายุ ๕๐ ปีเศษ ผอมแห้ง รักการอ่านนิยายอัศวินเป็นชีวิตจิตใจ อ่านจากเช้ายันค่ำและค่ำยันรุ่ง เฝ้าหมกมุ่นคลั่งไคล้จนถึงแก่เสียสติ ขุนนางเสียจริตผู้นี้ตกลงใจจะเป็นอัศวินพเนจรดังในนิยาย เที่ยวออกเดินทางพร้อมม้าคู่ใจไปสร้างวีรกรรม ช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก ปราบความอยุติธรรมทั่วทุกแคว้นแห่งหนโดยไม่หวั่นภยันตรายใด คิดดังนั้นแล้ว ขุนนางรีบตระเตรียมอาวุธ สร้างหมวกเกราะจากกระดาษแข็ง ใช้เวลาตั้งชื่อม้าหย็องกรอด ๔ วัน ได้นามไพเราะเปี่ยมความหมายว่า "โรสินันเต้" หรือ "ม้าที่เคยทุรลักษณ์" ใช้เวลา ๘ วันตั้งชื่อให้ตนเองใหม่ว่า "ดอนกิโฆเต้ แห่งลามันช่า" สิ่งสำคัญขาดไม่ได้อีกประการของอัศวินคือนางในดวงใจ เพื่อเอาไว้พร่ำเพ้อละเมอถึง เขาตั้งสมญาหญิงงามในดวงใจเอาไว้แสนเสนาะว่า "ดุลสิเนอา แห่งโตโบโซ่" (มาจาก ดุลเซ่ แปลว่าหวาน) หนังสือเรื่องนี้คือการผจญภัยของอัศวินผู้นี้

    ดอนกิโฆเต้ มีอัศวินสำรองนาม "ซานโช่ ปันซ่า" ชาวนาพุงพลุ้ยผู้ยอมติดตามไปด้วย เพราะเชื่อคำสัญญาของดอนกิโฆเต้ที่จะให้เป็นเจ้าปกครองดินแดนมีน้ำล้อมรอบ ซานโช่เป็นตัวละครมีเสน่ห์มาก อ่านแล้วหลงรักเขาเต็มหัวใจ ซานโช่เป็นคนตรงไปตรงมา หนังสือบรรยายว่าเขา "ซื่อเซ่อ" แต่อ่านไปแล้วจะเห็นว่าคารมคมคายเขาไม่เบา ซานโช่ช่างประชดแดกดัน เขาเป็นสีสันสำคัญของเรื่องที่นำอารมณ์ขันมาให้ ยามซานโช่ปรากฏตัว หน้ากระดาษดูจะสดใสขึ้นมา และเมื่อเขาไม่อยู่นาน ๆ คนอ่านจะคิดถึง

    บทสนทนาของซานโช่และดอนกิโฆเต้เป็นเสน่ห์สำคัญของหนังสือ ด้วยมีชีวิตชีวามาก บทตอนเหล่านี้บ้างเป็นการคุยกันธรรมดา บ้างเป็นการทักท้วง ถกเถียง แต่อ่านเพลิดเพลินสนุกสนานอย่างยิ่ง ยามตัวละครทั้งสองอยู่ด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะหายใจ มีเลือดเนื้อ มีชีวิตเคลื่อนไหว มีพลัง!