สิ่งที่ได้ชื่อว่า "ความสิ้นหวัง" ไม่จำเป็นต้องฝืนรอคอยอย่างเป็นมิตรก็ได้ เพราะถึงเวลามันจะมาเยือนเอง ต่อให้เรานอนอยู่บ้านเฉย ๆ ก็ตาม บางครั้งไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม แต่ความสิ้นหวังก็ยังมาหา บางครั้งมาบ่อยเสียจนลำบากใจ แถมยังทำให้เหนื่อยด้วย ความสิ้นหวังไม่เคยไปผิดที่หรอก แล้วก็มักจะไม่หลงทาง จะพูดว่ามันเหมือนใบแจ้งหนี้ที่ส่งมาที่บ้านเป็นประจำทุกเดือนก็คงได้ ค่าความสิ้นหวังที่ต้องจ่ายไม่เคยราคาถูกลง ไม่เคยมีใครจ่ายแทนได้ ดังนั้นหากไม่จ่ายให้ตรงเวลาก็จะมียอดค้างชำระ แล้วมันจะกลับมาหาเราด้วยจำนวนที่มากกว่าเดิม...

    ผู้คนต่างคิดว่าชีวิตของตัวเองช่างโหดร้าย แห้งแล้ง และไร้ความสุขเหมือนอยู่กลางทะเลทราย...

    "เมื่อฝนหยุดตก ผมจะหุบร่มที่กางมาตลอด" เล่มนี้ เป็นวรรณกรรมที่เปี่ยมไปด้วยถ้อยคำสละสลวยของ "ชังอึนจิน" ที่พร้อมจะสาดกระแทกคลื่นอารมณ์ให้กับทุกคน ที่มีเศษเสี้ยวความซึมเซาในจิตใจ ผ่านเรื่องราวของ "แฮจู" หญิงสาวที่ทำงานในโรงงานถุงมือ เธอชอบไปยืนมองวิวจากหน้าต่างของอพาร์ตเมนต์บ่อย ๆ ทุกครั้งที่เธอรู้สึกไม่สบายใจ และแล้ววันหนึ่ง "คุณร่ม" ก็ปรากฏตัวที่ลานกว้างหน้าบ้านของแฮจู ชายปริศนาที่ทำตัวเป็นปริศนายิ่งกว่าด้วยการกางร่มตลอดเวลา แต่ใครล่ะจะคิดว่าชายคนนี้กลับทำให้ดอกไม้ผลิบานขึ้นในหัวใจแฮจู...

- "ชังอึนจิน" ผู้เขียนได้รับรางวัลวรรณกรรมอีฮโยซ็อก