"เรื่องเล่าของเกาะที่ไม่รู้จัก : O Conto da Ilha Desconhecida" เป็นวรรณกรรมแปลของ "ซารามากู" นักเขียนรางวัลโนเบล ว่าด้วยการตามหาเกาะที่ไม่รู้จัก

    ชายผู้หนึ่งไปเคาะประตูของพระราชา และร้องขอเรือหนึ่งลำเพื่อออกไปตามหา เกาะที่ไม่รู้จัก แม้ว่าพระราชาจะยืนยันว่าไม่มีเกาะที่ไม่รู้จักอีกแล้ว แต่ชายผู้นี้ก็หว่านล้อมจนพระราชาสั่งให้ผู้คุมท่าเรือหาเรือให้เขา เขาจึงไปยังท่าเรือ โดยไม่รู้ว่ามีหญิงทำความสะอาดพระราชวังซึ่งได้ยินบทสนทนาแอบตามมาด้วย

    ผู้คุมท่าเรือก็ทนการหว่านล้อมของชายผู้นี้ไม่ได้ จึงมอบเรือให้หนึ่งลำ หญิงทำความสะอาดขอออกไปตามหาเกาะที่ไม่รู้จักด้วย ชายผู้นี้จึงให้นางขึ้นไปทำความสะอาดเรือ ส่วนตนเองออกไปตามหาลูกเรือ แต่ไม่มีใครยอมมาด้วยสักคน เพราะทุกคนเชื่อว่าไม่มีเกาะเช่นว่านั้นหลงเหลืออยู่แล้ว ชายผู้นี้กลับมาที่เรือ นั่งรับประทานอาหารและพูดคุยกับหญิงทำความสะอาด จนเกิดความรักต่อกัน และวันรุ่งขึ้นเรือที่ได้รับการตั้งชื่อว่า เกาะที่ไม่รู้จัก ก็ออกเดินทางตามหาตัวมันเอง

    ผลงานของ "ซารามากู" เป็นงานสะท้อนสังคมในเชิงเปรียบเทียบ กลวิธีการเขียนที่โดดเด่นของเขา คือการผสมผสานระหว่างคำบรรยายและบทสนทนา จนกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน และไม่ค่อยใช้เครื่องหมายวรรคตอน บางประโยคก็ยาวเต็มหน้ากระดาษ ทำให้ต้องใช้สมาธิในการอ่าน แต่ก็ได้อรรถรสในการคิดและไต่ตามไปทีละบรรทัด