เพราะโลกนี้ไม่ได้ใจดีกับเรามากนัก เราจึงต้องใจดีกับตัวเองไว้ก่อน...หนังสือเล่มนี้เป็นเหมือนเพื่อนผู้เดินเข้าไปโอบกอดคุณเพื่อบอกว่า เอาน่ะเพราะเราเป็นคนธรรมดา ไม่จาเป็นต้องดีหรือเก่งกว่าใคร แค่เป็นคนธรรมดาที่ยังใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่มีแต่เรื่องยากมากมายขนาดนี้ได้ ก็นับว่าเก่งมากแล้ว หากชีวิตเป็นเหมือนผ้าสีขาวผืนหนึ่ง อยู่มาวันหนึ่งก็เกิดรอยเปื้อนเป็นจุดเล็กๆ จุดหนึ่ง เอาจริงๆ ถ้าไม่ได้มองใกล้ๆ ก็อาจไม่ทันสังเกตเห็นด้วยซ้ำ แต่สำหรับหลายคน เจ้ารอยเปื้อนนี้จะกวนใจอยู่เรื่อยๆ ตราบใดที่มันยังไม่หายไป บางคนอาจเลือกที่จะโฟกัสจุดนั้นแล้วคิดว่ามันทาให้ชีวิตไม่สวยงาม ในขณะที่บางคนอาจพยายามหาวิธีลบรอยนั้น แต่ถ้าลบไม่ได้ล่ะ นั่นแปลว่าสิ่งนั้นจะติดตัวไปตลอดเลยใช่หรือเปล่า ในขณะที่บางคนอาจเลือกใช้ชีวิตต่อไปโดยพยายามสรรหาสิ่งสวยงามหรืออะไรมาตกแต่งให้ผ้าผืนนั้นงดงามในแบบที่อยากให้เป็น ขึ้นอยู่กับเธอแล้วล่ะ ว่าจะจัดการจุดบนผ้าที่ชื่อว่าชีวิตผืนนี้อย่างไร

- แค่ยังมีชีวิตอยู่
- ไม่ต้องคิดบวกกับทุกเรื่องก็ได้
- โลกไม่ได้ใจร้าย ถ้าเราเจอใครที่มีความเห็นอกเห็นใจกัน
- คราบน้ำตาท่ามกลางเสียงหัวเราะ
- จงภูมิใจในความเป็นคนธรรมดาของตัวเอง
- บางการตัดสินใจนำมาซึ่งจุดเปลี่ยน
- ความงดงามไม่ได้ขึ้นอยู่กับสายตาที่มอง
- ไม่เก่งพอ
- ผิดไหมที่ยังไม่อยากมีใคร
- เลิกกันแล้ว เป็นเพื่นกันได้หรือเปล่า
ฯลฯ